Traductor

Archivo Blog

Preparativos

Nepal

China

Filipinas

Malasia

Indonesia

Singapore

Australia

Nueva Zelanda

Samoa

Chile

Chile

Argentina

Uruguay

Uruguay

Bolivia

Peru

Mexico

Roatán

Panama

Venezuela

Redes Sociales

Con la tecnología de Blogger.
24 may 2011

TREKKING (Parte II)

Día 3: EL AMANECER FALLIDO (Poon Hill- Tadapani)
Estaba claro que el Colacao iba a ser el detonante de que Purna nos despertara tarde. Ya había luz pero quedaba la esperanza de llegar y todavía ver algo. Nos vestimos con 300 capas de cebolla como nos habían dicho, pero claro, 1 hora tarde quizás no hacía tanta falta.
Cuando subíamos observábamos que la gente ya bajaba y nos miraban con caras de..¿Sabéis que vais tarde, no?...pero nosotras teníamos que llegar a Poon Hill, el Anapurna Range a 3210m. Llegamos y todavía quedaba alguien, los japoneses del día anterior, que intentaban hacerse una foto con la bandera amarilla que cargaban y él saltando al estilo rana y saludando en plan cronel,  y una pareja de Koreanos muy graciosos y divertidos que conocimos más tarde. “Young jean”, el Koreano, es fotógrafo profesional por lo que le pedimos que nos mandara alguna foto del amanecer que nos habíamos perdido…veremos.
Nosotras, no desistimos en nuestra tarea, disfrutar de las vistas espectaculares y buscar el lugar adecuado para nuestras fotos.

No podíamos marcharnos sin la foto de rigor, y ahí conocimos al koreano que nos empezó a dar instrucciones en plan foto estudio y nosotras ir haciendo el tonto, muy divertido.


Lo siguiente fue bajar, desayunar y camino hacia Tadapani. La caminata fue agradable, n muy dura aunque con bastante niebla. Llegamos y nos alojamos en el guest-house con mejores vistas. Nuestra habitación era prácticamente con paredes de cristalera y la mesa del desayuno de cara al Anapurna Range , ya estábamos saboreando el café del día siguiente.
Por la noche, increíble, conocimos a un grupo de 5 mujeres chinas que acabaron por casi tratarnos como sus hijas. Empezamos a intercambiar sonidos y acabamos por estar aprendiendo los números, billetes, comida, etc.. en chino. Un auténtico gallinero, 7 mujeres gritando: 5 chinas diciendo cosas todas a la vez y nosotras 2 repitiendo sonidos muy difíciles. Nos reímos muchísimo, eso sí. De ahí a la cama, no sin antes sacar alguna foto de lo que nos esperaba.



Día 4:  ONE MILK COFFEE , PLEASE. (Ghorepani-Ghandrup)

“Mira Montse, vamos a ver el amanecer”. Esas fueron las primeras palabras de Anina a las 5am desde la misma cama. Lo primero que vieron mis retinas fue el Anapurna South,el Anapurna Tower y el Fish Tail…Esto no tiene precio aunque la habitación nos saliera por 200 Rs.



Nos permitimos volver a dormir ya que nos lo íbamos a tomar con calma. Segundo despertar ya a una temperatura buena y sol radiante. Bajamos a la que nos agenciamos como mesa del desayuno y ahí empezamos con “One milk coffe please”, no teníamos prisa y como Purna, el guía, ya nos empezaba a conocer, nos soltó su frase de “No problem, take your time…it’s ok”

Así estuvimos 2 horas más y mientras la gente seguía su ruta nosotras seguíamos en la mesa, hablando con los del guest house, con las niñas, los de ahí…sin prisa.





Iniciamos la caminata, 3 horas..aunque bastante duras. Un desnivel muy bestia hasta el río y seguidamente una subida matadora hasta el pueblo, como no…todo a base de escaleras naturales.

Llegamos a Ghandrup, vista bonita pero nada comparable con Tadapani y ¿qué nos pasa al entrar en el nuevo guest-house? Las 5 chinas de nuevo! Otra vez, gallinero, mapas, nuevas rutas que habían estado pensando, gritos, risas,…eran un encanto…y al final, casi nos entendíamos. Nos dejaron un mapa con su ruta ideal y algún teléfono, genial.

La tarde transcurriría sin más. Ducha con agua fría, lectura y sopita. Nos esperaba un día duro ya que habíamos decidido hacer 2 etapas un pelín duras en 1 día y a éstas alturas nuestros gemelos ya no respondían a más escaleras.

Día 5: POR LOS PELOS (Ghandrup- Dhampus)

7 de la mañana, 8 horas por delante y a saber cuántas escaleras. Empezamos, como siempre bien, a nuestro ritmo y ésta vez muy hacia abajo. Increíble el desnivel hacia el río de nuevo…y esto quería decir que había que volver a subir, ya nos lo temíamos. La subida dura, escaleras, pero a éstas alturas ya nos daba igual. El buen espíritu y la renovación de globulos blancos que llevábamos encima nos daba fuerzas. Comimos un Dal Bhat estupendo y recién hecho. Jugamos a cartas mientras se hacía la sopa y justo con el estómago lleno había que partir. El tiempo parecía que nos daba tregua así que ánimos y a adelantar, nos quedaban 4 horas más. De camino conocimos a dos chicas españolas, ellas se quedarían a 2 horas pero nosotras queríamos llegar a la vista desde Dhampus, así que seguiríamos. Hubo un momento de reflexión, llovió durante unos 20 minutos pero en cuanto vimos que bajaba la intensidad decidimos hacer el último esfuerzo. La recompensa fue llegar sin mojarnos prácticamente nada y cuando llevábamos 5 minutos en el hostal cayó una de las de verdad, gracias…no teníamos secadora tampoco ese día.

Esa noche nos premiamos con una cervecita y Purna con su Colacao de nuevo, unas cartas y una buena charla. De nuevo, el café del día siguiente prometía.

Día 6: ADIÓS ANAPURNA, ADIÓS.

No hay despertador. Nublado, pero con esperanzas. El Anapurna Range se da cuenta que estamos listas para disfrutar de nuestro último café en su presencia  así que hay tregua del Sol y se despeja todo. Obviamente cambiamos de mesa y nos vamos a la de arriba, aire puro, crema solar y desayuno impagable. No teníamos prisa, Purna tampoco y estábamos a solamente 2 horas del autobús que nos devolvería a Pokhara. Disfrutámos, hablamos con la gente, vimos, leímos, aprendimos y sobretodo nos pusimos crema solar!



Sobre las 12:00 arrancaríamos con la calma. Más escaleras de bajada y un masaje que nos esperaba en Pokhara. El autobús, ésta vez, nos costó 30 Rs en vez de 85 por persona, perfecto. Volvíamos a por una ducha caliente y un par de días de relax.



PD : Nos vamos 3 semanas a Chitwan para el Voluntariado y nos han dicho que no hay electricidad, por lo que no nos podremos conectar en todos estos días.  

7 comentarios:

El viatge dels Rodamons dijo...

Oh, prendre un cafè amb aquestes vistes no té preu!
Ben fet, noies, sense presses i disfrutant del dia a dia.

Anónimo dijo...

Mis queridas " saltarinas", para uds. será un emblema el "salto", saltando los diferentes espacios del mundo. Exito !!!,en éste paseo tan precioso, estamos contantemente con vosotras,
Anna Maria

vremacha dijo...

grandísimo café con vistas a las montañas.... y grandísimo yaniv antes de ir a dormir!!! q vaya muy bien por Chitwan y el voluntariado y nos contais a la vuelta!!!! besote

Joan Albert dijo...

Paisatges impressionants acompanyats d'unes histories divertides amb millors fotos...i ara hem d'esperar tres setmanes....mmmmm...impacient per llegir més cosetes.

Molta sort!!! Petons!

Mariajo dijo...

Ohhhhh espectacular!!!
Seguid saltando Patitos !!!!
Muackkk

jaime, pau i maria dijo...

Ja tenim ganes de que ens expliqueu mes coses... aquests 15 dies passen mooolt lents! i visca el Barça!!!

Anónimo dijo...

espectacular la foto de nit!!!!!!disfruteu molt guapetes....i seguiu explicant-ho tot, que aquí us seguim de ben aprop!!!les xoxes amb vosaltres!!
pisu